Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da geçirilen yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, miladi yılan ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel tek bir Çin masalı. Bu masal, karmaşık olan ve çoğu vakit acımasız tek bir gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, nüshayi tek bir ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, miladi yılan ve Güvercin, kendi aralarındaki bu karmaşık olan ve korkutucu oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü tek bir dünyada yaşamak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her tek bir profilin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. nüsha, hayvanların kızımsı davranışlarını anlatmaırken, kızoğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok kızoğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, nüsha sadece tek bir masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile btutkuyla izleri baş başa bırakıyor. Her tek biri kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, miladi yılan ve Güvercinin nüshasi, hayatın karmaşık olan doğasını ve tek bireysel çıkarların ne kadar ağır bastığını anlatmaıyor. aynı vakitda bu nüshanin, kız doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş tek bir bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma gayretsi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu tek bir gerçek. akıbet olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl değişiklikrebileceğini anlatmaan tek bir uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.